در بین مواد سنتزی مختلف، پلییورتانها نقش کلیدی در توسعه تجهیزات پزشکی از کاتتر یا همان لوله انعطافپذیر مورداستفاده برای خروج مایع از بدن گرفته تا قلب مصنوعی داشتهاند. خواص پلییورتانها به ماهیت و عاملیت ماده ایزوسیانات و همچنین و واحدها یا اصطلاحاً مونومرهای بزرگ تشکیلدهنده آنها وابسته بوده و با تغییر آنها، امکان دستیابی به موادی با ویژگیهای متنوع، از اسفنجهای انعطافپذیر گرفته تا پلیمرهای سخت، فراهم میشود.
محصول پیشنهادی: مخزن گالوانیزه
در این خصوص و در پژوهشی مروری که محققان کشورمان از پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران انجام دادهاند، پلییورتانهای ضد باکتری برای کاربردهای پزشکی مورد بررسی قرار گرفتهاند.
فاطمه شکرالهی و همکارانش بعنوان محققان این پژوهش دراینباره میگویند: «در سالهای اخیر پژوهشگران برای بهبود خونسازگاری پلییورتانها، از پیوند هپارین به سطح آنها استفاده کردهاند. این نوع پیوندزنی سطحی، اغلب با نتایج مطلوبی همراه بوده است. با اینحال، معمولاً پیوندزنی یونی هپارین به سطح پلییورتان با دشواریهایی همراه بوده است».
این محققان اشاره کردهاند که از فعالیتهای مهم انجامگرفته برای زیستسازگاری پلییورتانها، استفاده از روغنهای گیاهی زیستسازگار، تجدیدپذیر و ارزان، بهعنوان پلیال در آنها بوده است.
محصول پیشنهادی: دریچه منهول
شکرالهی و همکارانش میگویند: «یکی دیگر از روشهای بهبود زیست سازگاری، ساخت کامپوزیت با استفاده از ذرات معدنی زیست فعال نظیر تریکلسیمفسفات، تتراکلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت است. در همین خصوص، داربستهای کامپوزیتی پلیمر-سرامیک به کاربردهای پزشکی و بهویژه ارتوپدی راه یافتهاند. از علل بهکارگیری سرامیکها در داربستهای پلیمری میتوان به افزایش استحکام پلیمر، بهبود چسبندگی به استخوان و قابلیت تحریک سلول برای رشد مجدد استخوان اشاره کرد».