پیش از آنکه تحریم‌ها سد راه توسعه بخش های مختلف کشور شود، صنعت نفت نیز از تعامل با خارجی‌ها بی‌نصیب نمانده و در سال‌های اخیر در قالب قراردادهای بیع متقابل یا از طرق دیگر از سرمایه و تکنولوژی غول های نفتی جهان بهره‌مند شده بود.
می‌توان گفت صنعت نفت یکی از قربانیان اصلی تحریم‌ها بود و با اعمال تحریم‌ها علیه ایران توسعه میادین نفتی از جمله میادین مشترک که به دلیل سهیم بودن کشور دیگر از منابع این میادین از اهمیت بیشتری برخوردار هستند به دلیل نبود سرمایه کافی و فناوری مناسب مغفول ماند.
پس از به سرانجام رسیدن برجام و گشایش درهای تعامل به روی کشور وزارت نفت با معرفی قراردادهای جدید نفتی جاذبه بیشتری را برای غول های نفتی جهان ایجاد کرده و توانست اطمینان این غول ها را برای سرمایه گذاری در صنعت نفت ایران جلب کند.به طوری‌که اخیرا شاهد حضور و مشارکت شرکت فرانسوی توتال در توسعه فاز یازده پارس جنوبی، میدان مشترک گازی با قطر، بودیم.
امضای یک قرارداد پاسخ‌گوی کثرت و گستردگی مخازن نفتی و گازی کشور نیست اما می‌تواند قدم طلایی برای آغاز یک راه روشن برای مسیر طلای سیاه ایران باشد.با این حال بیژن زنگنه، ویر نفت کشورمان بر این باور است که مهم‌ترین مشکلات کنونی صنعت نفت، کمبود سرمایه و ضعف تکنولوژیک است.
به گفته وی علم و دانایی قابل خریداری نیست؛ باید زمینه تولید علم را در کشور ایجاد کنیم و درعین حال از ایستادن در کنار صاحبان علم و فناوری در سطح جهان غافل نباشیم تا فناوری و مهمتر از آن، دانش مدیریت به داخل کشور منتقل شود.
