در این تحقیق ساختاری نوین و کارآمد به صورت کامپوزیتی از نانوالیاف پلیمری و اسفنج پلیمری به صورت سه لایه طراحی و ساخته شد که لایه سطحی آن داربستی نانولیفی از پلیمر شبه هادی پلی اتیلن دی اکسی تیوفن است که از طریق تلفیق روش الکتروریسی و پلیمریزاسیون فاز بخار بر بستر لایه میانی تهیه شد.
دودل لایه میانی این داربست را نانوالیاف کاملا آرایش یافته تارپودی دانست که این الیاف از فیبروئین ابریشم که نوعی پلیمری زیست سازگار و زیست تخریب پذیر است به دست آمده و ادامه داد: این الیاف به روش الکتروریسی فاصله گذاری تهیه شد و خارجی‌ترین لایه، اسفنج کیتوسان میکرومتخلخل است که به روش تصعید و با دستگاه «فریزدرایر» تهیه شد.
مجری طرح اضافه کرد: بهینه سازی روش تولید این لایه‌ها از نظر خلوص، آرایش یافتگی، تخلخل، خواص سطحی و خواص فیزیکی- شیمیائی از یک طرف و بهینه سازی خواص و ویژگی‌های سطحی و میان سطحی آن‌ها از سوی دیگر، در حدود یک سوم از مراحل تجربی کار بود و پس از آن اقدام به تهیه و استخراج سلول‌های بنیادی انسانی از منشأ بندناف شد.
وی خاطرنشان کرد: کشت و تکثیر این سلول‌ها در محیط برون تن بر روی داربست بهینه نهایی انجام و تست‌های زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری اجرایی شد و در مرحله سوم به ساخت بیورآکتوری پرداختیم که بتواند جریان مستقیم الکتریکی را به سطح نانوالیاف شبه‌هادی که سلول بر سطح آن نشسته است، برساند و قابلیت قرارگیری در انکوباتور را نیز داشته باشد.
